Roczek!

Jutro roczek Karolci!!! :)
Post dodaję dziś, bo jutro będzie zamieszanie i pewnie brak czasu. Poza tym z okazji tego dnia obiecałam sobie zero komputera. Mam i tak dużo spraw do ogarnięcia, bo niestety macierzyński z dniem jutrzejszym się kończy (smutne to), więc pora pójść do zus-u i wszystko pozałatwiać. [Post o tym co zrobić po macierzyńskim już niebawem].

Rok temu leżałam w szpitalu z minimalnym rozwarciem i jakimiś tam lekkimi skurczami. Dopiero w nocy rozhulało się na dobre. A 29.05. o 9:40 urodziła się Karolina. Była taka malutka...

Nic nowego Wam nie powiem, bo Wy przecież to wszystko wiecie. Że czas leci tak szybko, że nim się obejrzymy nasz mały noworodek ma już rok. Że miłość jest przeogromna, a macierzyństwo to szczęście, ale też duże zmęczenie. A wychowanie dziecka to wyzwanie, ale przede wszystkim wielka radość.

To był cudowny i niesamowity rok. Pełen nowości. Łez szczęścia i łez bezsilności. Był dużym sprawdzianem dla mnie, sprawdzianem dla mojej cierpliwości i naszego związku. Było w nim pełno pierwszych razów. Począwszy od porodu, poprzez karmienie piersią, uśmiech, raczkownie i kończąc na pierwszych kroczkach. Bo przy drugim dziecku już tak nie będzie. To wszystko będzie znajome, może jedynie trochę zapomniane.

Przed nami kolejne cudowne lata i kolejne pierwsze razy, ale przy wspomnieniu okresu noworodkowego wzruszam się jak cholera. Przecież moja Karolcia już nigdy nie będzie takim małym zawiniątkiem. Jejku, jak ona sobie w ogóle wtedy dawała radę? Była taka bezbronna, leżała spokojnie i zasypiała słodko przy piersi. To były cudowne chwile... Łapcie je, bo tak szybko stają się ulotne.

Rok temu. Dwa dni po porodzie.

Chodzący łobuz z mamą :)

 Zostawiam Was na koniec ze zdjęciami, a podsumowanie roczne już niedługo.